Το "μάθημα" μας από τα χθεσινά

Ήττα-αποκλεισμός στον ημιτελικό του League Cup χθες.

 Ένα τρόπαιο που γενικά δεν θεωρείται και
τόσο σημαντικό στο νησί, το prestige της κατάκτησης του μικρό, η ανταμοιβή μιά ευρωπαική θέση και γενικά μιά διοργάνωση που αν δεν υπήρχε ή αν συμμετείχαν μόνο ομάδες κατώτερων κατηγοριών  λίγοι θα δίναν σημασία.


Μόνο που για μιά ομάδα με τέτοια ανομβρία τίτλων την τελευταία 20ετία, καταδικασμένη στην αφάνεια, με ψυχολογικά κόμπλεξ λόγω της τεράστιας ιστορίας της και του μεγάλου λαού που κουβαλάει,  μιά τέτοια πορεία στο πρωτάθλημα (οι στόχοι έχουν χαθεί) και με τέτοιο ρόστερ, αυτό το κύπελλο θα ερχόταν σαν "άγιο δισκοπότηρο" να "επουλώσει" τις πληγές της χρονιάς και να ανορθώσει το ηθικό του νεαρού ρόστερ της και του "διψασμένου" της κόσμου. Με λίγα λόγια το παιχνίδι της χρονιάς για μας τους φίλους της (ποιός γαμ@ει το prestige φέρτε μας ένα κύπελλο) και πολύ παραπάνω για τους παίκτες μας που είτε νεαροί, είτε παλαιοί θα έβαζαν ένα λιθαράκι, και το όνομα τους στην ιστορια αυτού του συλλόγου.


Φευ όμως, δεν καταφέρανε να διατηρήσουν το (ισχνό) προβάδισμα του πρώτου παιχνιδιού και απέτυχαν να προκριθούν, σε τελική ανάλυση ΔΙΚΑΙΑ.

Τι είδαμε όμως ΚΑΙ σε αυτό το παιχνίδι και διαπιστώσαμε για ακόμη μια φορά τη φετινή χρονιά;
Μιά ομάδα ικανότατη ατομικά (έχουμε κουραστεί να το λέμε) που όμως δεν μπορεί να εφαρμόσει, να βγάλει ένα συγκεκριμένο οποιοδήποτε πλάνο στο γήπεδο.Ποιό το σχέδιο του προπονητή χθες; Οτι και να ήταν ΑΠΕΤΥΧΕ, οτι και να ειπώθηκε στα αποδυτήρια δεν λειτούργησε.
Εμείς είδαμε να δεχόμαστε τα ΙΔΙΑ γκολ, να κάνουμε τα ΙΔΙΑ λάθη, να έχουμε την ίδια ποδοσφαιρική αφέλεια και έλλειψη συγκέντρωσης, έλλειψη ομοψυχίας και προσπάθειας-δουλειάς για την επίτευξη ενός κοινού στόχου σε 90 λεπτά. Δεν θα αναφερθούμε σε παίκτες, σε διαιτητές κτλ.
Η ομάδα είχε νευρικότητα από την αρχή (απομακρύνσεις στις μπεκάτσες κτλ. από το πρώτο 10λεπτο) και με το 0-1 φάνηκε πως απελευθερώθηκε λίγο. Ψυχολογικά ανέτοιμοι λοιπόν (άλλοι πολυ, άλλοι λιγότερο). Όμως επανήλθε στα ίδια με το 1-1 που ήρθε με έναν τρόπο που ΔΕΝ μας κάνει να απορούμε πως γίνεται ΠΑΛΙ αυτό με μας. Σίγουρα σε κάθε παιχνίδι ύπαρχουν και εκείνες οι στιγμές που θα σου "στραβώσει" ή θα χάθει το momentum.
Μήπως όμως τελικά δεν είναι τόσο η τύχη; Μήπως αντι από το να γεμίζεις παίκτες την περιοχή σου,θα ήταν λογικότερο να προσπαθείς να αποτρέψεις τα σουτ δηλαδή τον κίνδυνο πριν καν δημιουργηθεί; Πόσα τέτοια τέρματα από κόντρες και τον κιπερ μας άγαλμα έχουμε δει; Πόσες φορές έχουμε δει τον ικανότατο στραικερ μας περικυκλωμένο να κυνηγάει μπάλες στα 15 μέτρα; να μην μπορεί να παίξει το σκαλοπάτι (1-2) με τους μέσους, να χάνει τη μπάλα και η ομάδα να εκτίθεται σε αντεπίθεση από το πουθενά; να μην πέφτει κανείς στον παίκτη με την μπάλα για να του κάνει φάουλ αλλά να οπισθοχωρούμε όλοι ατάκτως στο 1/4 του γηπέδου; την ομάδα μας να εκτελεί πλάγιο άουτ προς τα πίσω; να μην κάνει φάουλ σταματώντας την ροή του αντιπάλου επιλέγοντας άμυνα πίσω από την μπάλα; Πόσες φορές έχουμε δει τους αντιπάλους να "σουλατσάρουν" έξω από την περιοχή μας και έμεις να παίζουμε "ζώνη μπάσκετ με τα μάτια";

Γενικά ισχυεί οτι στο ποδόσφαιρο είναι απλούστερο το να αμυνθείς από το να επιτεθείς. Αυτό από την άποψη οτι δεν χρειάζεται να ξέρεις μεγάλη μπάλα, απλά να είσαι σωστά γυμνασμένος, να γνωρίζεις τα βασικά και να υπάρχει επικοινωνία μεταξυ΄των παικτών.
Η ομάδα μας δεν έχει βελτιωθεί ΚΑΘΟΛΟΥ σ αυτά τα κομμάτια εδώ και 1μιση χρόνο. ΓΕΓΟΝΟΣ, κύριοι στο Finch Farm. Δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση το ποιοι παίκτες απαρτίζουν την άμυνα, είναι θέμα δουλειάς στην προπόνηση και τακτική. Πέντε άγνωστους να πάρεις σε 3 μήνες θα τους έχεις δέσει, θα υπάρχει μιά συνοχή, κάποιο πλάνο αμυντικών κινήσεων σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Με λίγα λόγια προοδεύεις και σαν ομάδα άλλα και ατομικά. Δεν ξέρουμε που μπορούν να φτάσουν αυτοί που έχουμε αλλά εδώ και ετσι ΔΕΝ βλέπουμε να ΒΕΛΤΙΩΝΟΝΤΑΙ.
Αν θέλεις να λέγεσαι προπονητής (προπονητικό τιμ), ή αλλάζεις αυτούς που θες ή αλλάζεις εσύ.

Συνεπώς και για να μη γινόμαστε κουραστικοί..πιστεύουμε ειλικρινά (και πολλοί δημοσιογράφοι) οτι
αυτό το υλικό σαν ικανότητα και ποιότητα είναι για την πρώτη 6αδα του πρωταθλήματος. Όμως επειδή λάθη επαναλαμβανόμενα δείχνουν ΕΛΛΕΙΨΗ δουλειάς σε πολλά επίπεδα και ΕΜΜΟΝΕΣ, τα ονόματα των παικτών δεν παίζουν κανένα ρόλο, ας φύγουν όσοι πρέπει και θέλουν και θα αντικατασταθούν. Το θέμα είναι το όποιο υλικό να προοδεύει και ατομικά και ομαδικά και να μην βλέπουμε το ίδιο πράγμα από τα φιλικά μέχρι τώρα.