Ο Peter johnson παραιτείται από πρόεδρος.

Σαν σήμερα, 30 Νοεμβρίου του 1998, παραιτήθηκε ένας από τους χειρότερους προέδρους που πέρασαν ποτέ από κάποια αγγλική ομάδα, ο Peter Johnson!
O Peter Johnson γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 1939, στα προάστια του Liverpool. Επιχειρηματίας, και από μικρός, οπαδός της Liverpool. Το 1987 έγινε πρόεδρος της Τranmere Rovers, σε μια περίοδο οικονομικών προβλημάτων για την ομάδα. με μάνατζερ τον παλιό παίκτη της Εverton, John King, η Tranmere μπήκε στο σωστό δρόμο και είχε την πιο επιτυχημένη περίοδο στην ιστορία της.

Τον Μάρτιο του 1994 πήρε τη θέση του προέδρου στην Everton, και μια δύσκολη περίοδος ξεκινά για την ομάδα μας...

Ξεκινώντας από τα θετικά υπό την προεδρία του, αντικατέστησε τον καταστροφικό Mike Walker με τον Joe Royle, άνοιξε το Everton Megastore και έδωσε χορηγία 15.000 λιρών ώστε να ανακαινισθεί ο πυργίσκος του Πρίγκηπα Ρούπερτ, το έμβλημα της ομάδας.

Στα αγωνιστικά, ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές που ήρθαν στο goodison ήταν οι Amokachi, Kanchelskis, Gary Speed, Ferguson...

Από την άλλη, είδε την ομάδα πολύ περισσότερο ως ένα εμπορικό προϊόν.

Με το καλημέρα, προσπάθησε να αντικαταστήσει το Z-Cars, που ακούγονταν κατά την είσοδο των ομάδων στο Goodiosn Park για 3 δεκαετίες με το "Fanfare for the Common Man". Αυτό κράτησε για 2 μήνες, οι αντιδράσεις των φίλων της ομάδας ήταν μεγάλες, και με την πρόσληψη του Joe Royle το Z-Cars χρησιμοποιήθηκε και πάλι.

Ο "Dixie Monster"

Κατά την προεδρία του, η ασέβεια που έδειξε στους φίλους και στην ιστορία της ομάδας ήταν πρωτοφανής! Κυκλοφόρησε την σοκολάτα και την λεμονάδα "Everton", τα κόκκινα εισιτήρια διαρκείας, τη μασκότ "Dixie Monster", ενώ η οικονομική διαχείριση και οι συμφωνίες με τους σπόνσορες της ήταν κωμικοτραγικές!

Κατά την προεδρία του η ομάδα σώθηκε 2 φορές την τελευταία μέρα της χρονιάς από τον υποβιβασμό την τελευταία μέρα, και αν το '94 η ευθύνη δεν ήταν απόλυτα δική του το 1998 ήταν ο μοναδικός υπεύθυνος για την κακή πορεία της ομάδας, μιας και πέρα από πρόεδρος είχε και λόγο στις μεταγραφές, περισσότερο από όσο έχουμε συνηθίσει τις ομάδας του αγγλικού ποδοσφαίρου.

Το 1998 πούλησε στη Newcastle United τον Duncan Ferguson, χωρίς να το γνωρίζει ο Walter Smith, τότε μάνατζερ της ομάδας. H διαφορά του με τον Joe Royle σχετικά με τη μεταγραφή του Flo, που τον οδήγησε στην παραίτηση τον Μάρτη του '97. Η αποτυχία του να φέρει στην ομάδα τους Ciriaco Sforza, Les Ferdinand και Paul Ince, παρότι και στις 3 περιπτώσεις οι ομάδες τους είχαν δεχθεί τις προσφορές των ομάδων τους, κατόπιν συζητήσεων μαζί του αρνήθηκαν να έρθουν στην ομάδα!

Η γενική οικονομική χασούρα στα μεταγραφικά και ο κακός τρόπος διαχείρισης τους, οι προστριβές με τους μάνατζερς για το λόγο αυτό, και πλέον ο κόσμος γνώριζε ποιος ήταν ο Peter Johnson. Όταν έψαχνε να βρει τον αντικαταστάτη του Howard Kendall κατέληξε στην 3η λύση, που ήταν ο Walter Smith, καθώς οι Sir Bobby Robson και Andy Gray είχαν αρνηθεί!

Oι υποσχέσεις του στον κόσμο το 1997 για μεταγραφές 20.000.000 λιρών, μεγάλο μάνατζερ και πλούσιο συμβόλαιο με το νέο σπόνσορα, που φυσικά δεν πραγματοποιήθηκαν, μετέτρεψαν την Everton σε ανέκδοτο, και την τελευταία μέρα της χρονιάς, με την αποφυγή του υποβιβασμού, ο κόσμος μπήκε στο Goodison και εξεγέρθηκε ζητώντας από τον Peter Johnson να παραιτηθεί!

 Τελικά, στις 30 Νοεμβρίου του 1998 παραιτήθηκε από την προεδρία της ομάδας, ανοίγοντας τον δρόμο στον Bill Kenwright που την ανέλαβε λίγο καιρό αργότερα.

Από το 2000 έγινε και πάλι πρόεδρος της Tranmere Rovers, χωρίς να μπορεί να επαναλάβει την ίδια επιτυχία, όπως την πρώτη περίοδο.

Η Tranmere Rovers στο E-Bay

Ωστόσο, κατάφερε να τραβήξει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας, όταν to 2009 έκανε την παγκόσμια πρωτοτυπία, να προσπαθήσει να πουλήσει την Tranmere Rovers μέσω του E-Bay, με αρχική τιμή τις 10.000.000 λίρες!!!

Αυτή η κίνηση όπως ήταν φυσικό εξόργισε τους φιλάθλους της Tranmere Rovers και η κίνηση αναιρέθηκε, και μάλιστα ο Peter Johnson "ένιψε τας χείρας του", δηλώνοντας εξοργισμένος και πως την ευθύνη είχε η εταιρία που ανέλαβε την πώληση των μετοχών του και ο ίδιος ήξερε τίποτα!